حبيبتى بأحلامى

فى ليله غاب فيها القمر عنى رسم خيالى صوره حفرتها بفؤادى

صور اجمل من طله البدر وكيف للقمر أن يأتى ولستى معى

فأنا والنجوم نبكى سويا هى تبكى على قمرها وانا ابكى عليكى

وظننت النجوم تبكى على البدر وهى تبكى على حالى وأنتى بخيالى

أهو ذنبى ام ذنب زمانى سلمت قلبى لعشقى فرحل ونسانى

أم هو ذنب شجره زينت بها بستانى ورويتها من دموعى وسقيتها كأس حنانى

فأعطتنى اريج من طيب عطرها كتبت فيه كلمه وداعا حبيبى

عشت عمر كانت فيه أحلامى وعاشت عمر كنت فيه يوم فراقى

اتكون تلك نهايه لقصه غرامى أم هى عبره فى روايه لعذابى

من يوم فراقها حتى يوم الممات لن أجيب الهوى إن طرق بابى

فهو بقاتل لمن استجاب له فالحب قصه عذاب بطلها من بدأ بوداعى